Tadeusz Pruszkowski (ur. 1888 Borucice k. Łęczycy, zm. 1942 Warszawa (rozstrzelany)) Malarz, pedagog, członek ugrupowań Bractwo św. Łukasza, Młoda Sztuka, Rytm. Studia malarskie rozpoczął już w wieku 16 lat w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Kształcił się pod kierunkiem K. Krzyżanowskiego. Szkołę opuszczał jako malarz ukształtowany, który tworzył z dużą biegłością i łatwością. Malarz pozostał tradycjonalistą - nowe kierunki go nie interesowały. Nie uległ wpływom kubizmu w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1910-11. Podziwiał natomiast Halsa, Velazqueza, Zorna i Sierowa. W 1922 roku został profesorem malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych, a w 1930 roku jej dyrektorem. Każdy ze studentów chciał być przyjęty do jego pracowni. Tadeusz Pruszkowski był człowiekiem niewyczerpanej energii, rozlicznych zainteresowań i życiowych sukcesów. Uczestniczył we wszystkich ważniejszych wydarzeniach artystycznych w kraju i zagranicą. Jego pasją, obok malarstwa, był automobilizm i lotnictwo....

Tadeusz Pruszkowski (ur. 1888 Borucice k. Łęczycy, zm. 1942 Warszawa (rozstrzelany))

Malarz, pedagog, członek ugrupowań Bractwo św. Łukasza, Młoda Sztuka, Rytm. Studia malarskie rozpoczął już w wieku 16 lat w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Kształcił się pod kierunkiem K. Krzyżanowskiego. Szkołę opuszczał jako malarz ukształtowany, który tworzył z dużą biegłością i łatwością.

Malarz pozostał tradycjonalistą - nowe kierunki go nie interesowały. Nie uległ wpływom kubizmu w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1910-11. Podziwiał natomiast Halsa, Velazqueza, Zorna i Sierowa. W 1922 roku został profesorem malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych, a w 1930 roku jej dyrektorem. Każdy ze studentów chciał być przyjęty do jego pracowni.

Tadeusz Pruszkowski był człowiekiem niewyczerpanej energii, rozlicznych zainteresowań i życiowych sukcesów. Uczestniczył we wszystkich ważniejszych wydarzeniach artystycznych w kraju i zagranicą. Jego pasją, obok malarstwa, był automobilizm i lotnictwo.

Pruszkowski malował przede wszystkim portrety. Były to zarówno wizerunki osobistości, (J.Piłsudski, G.Narutowicz czy S.Wojciechowski), jak również dekoracyjne i nieco stylizowane wizerunki kobiet oraz bardziej osobiste podobizny własne i żony. W początkowym okresie twórczości wykonał kilka dużych kompozycji figuralnych poświęconych tematyce wczesnopiastowskiej Polski. W jego palecie kolorów często występowały fiolety, róże, zielenie i żółcienie.

Od 1923 roku malarz przyjeżdżał każdego lata do Kazimierza Dolnego. Tutaj organizował swoje słynne plenery. Marzył o stworzeniu miasta artystów, pisarzy i ludzi kultury. Razem z miejscowym księdzem Stanisławem Szepietowskim założył w 1925 roku Towarzystwo Przyjaciół Kazimierza. W 1938 roku został pierwszym honorowym obywatelem Kazimierza.